Dzisiaj przyjrzymy się wydajności transmisji kabli sieciowych w środowiskach o wysokiej i niskiej temperaturze. Ustawiliśmy temperaturę otoczenia testu na -20℃ i 60℃, aby przeprowadzić testy wysokiej i niskiej temperatury na kablach sieciowych, mając na celu zbadanie, jak wysokie i niskie temperatury wpływają na wydajność transmisji kabli sieciowych.

Kable sieciowe umieszczono w komorze testowej o stałej temperaturze i wilgotności, aby symulować wpływ środowisk o wysokiej i niskiej temperaturze na ich wydajność transmisji, a testy przeprowadzono w temperaturach -20℃ i 60℃.

Po pierwsze, w konwencjonalnej temperaturze 20℃, przeprowadzane są testy łącza stałego Fluke na kablach inżynieryjnych kategorii 5e i standardowych kablach sieciowych.

                                                                           Wykresy testowe Fluke kabli inżynieryjnych i kabli standardowych w temperaturze 20℃

Widać, że oba z nich mogą przejść test Fluke i są kablami spełniającymi wymagania dotyczące wydajności transmisji.

Następnie testujemy wydajność transmisji dwóch wiązek kabli w środowisku niskotemperaturowym -20℃.

W tym środowisku używamy profesjonalnego sprzętu do testowania kabli Fluke, aby przetestować kable, aby zasymulować akceptację inżynieryjną kabli w temperaturze -20℃. Po testach na miejscu, z poniższego raportu z wynikami testów wynika, że oba rodzaje kabli mogą przejść test łącza stałego Fluke.

Oczywiście, z powyższych wyników testów możemy zauważyć, że oprócz przejścia testu, dwa rodzaje kabli różnią się również parametrami testów wydajności transmisji. Następnie przeprowadzimy ilościową analizę tych parametrów jeden po drugim.

Jak widać z powyższych wyników testów, zarówno dla kabli inżynieryjnych, jak i standardowych kabli sieciowych, najgorszy margines strat wtrąceniowych wzrósł o ponad 2dB.

Dzieje się tak, ponieważ rezystywność maleje wraz ze spadkiem temperatury, a redukcja rezystancji pętli DC prowadzi również do zmniejszenia strat wtrąceniowych.

Najgorszy margines strat odbiciowych również zmienił się o około 1dB. Dzieje się tak, ponieważ gdy temperatura spada, temperatura w każdym punkcie kabla nie spada w tym samym stopniu; dlatego stopień kurczenia się materiału w każdym punkcie jest różny, co nasila brak równowagi impedancji charakterystycznej kabla, a tym samym powoduje zmiany strat odbiciowych.

Najgorsze wartości marginesu współczynnika przesłuchu na dalekim końcu (EFEXT) i złożonego współczynnika przesłuchu na dalekim końcu (CEFEXT) wzrosły o 1dB. Jest to związane ze zmniejszeniem strat wtrąceniowych: mniejsze straty wtrąceniowe skutkują większą integralnością sygnału. Ponadto, ponieważ skręcona struktura kabli nie ulega izomeryzacji w środowisku niskotemperaturowym, intensywność szumu pozostaje zasadniczo niezmieniona. Stąd zarówno EFEXT, jak i CEFEXT wzrosły.

Jednak współczynnik tłumienia do przesłuchu (ACR) pozostaje zasadniczo niezmieniony. Dzieje się tak, ponieważ ACR jest stosunkiem sygnału do przesłuchu bliskiego końca (NEXT), i jak wiemy z raportu z testów, najgorsza wartość marginesu NEXT pozostaje zasadniczo niezmieniona, podczas gdy zmiana strat wtrąceniowych ma na to niewielki wpływ. Dlatego najgorszy margines ACR pozostaje prawie niezmieniony.

Po zakończeniu testu niskotemperaturowego w temperaturze -20℃, przechodzimy do testowania wydajności transmisji dwóch wiązek kabli w środowisku wysokotemperaturowym 60℃.

W tym środowisku używamy profesjonalnego sprzętu do testowania kabli Fluke, aby przetestować kable, aby zasymulować akceptację inżynieryjną kabli w temperaturze 60℃. Po testach na miejscu, z poniższego raportu z wynikami testów wynika, że żaden z tych dwóch rodzajów kabli nie przeszedł testu łącza stałego Fluke.

Oczywiście, z powyższych wyników testów możemy zauważyć, że oprócz niepowodzenia testu, dwa rodzaje kabli różnią się również parametrami testów wydajności transmisji. Następnie przeprowadzimy ilościową analizę tych parametrów jeden po drugim.

Jak widać z powyższych wyników testów, zarówno dla kabli inżynieryjnych, jak i standardowych kabli sieciowych, najgorszy margines strat wtrąceniowych zmniejszył się o około 2,8dB.

Dzieje się tak, ponieważ rezystywność wzrasta wraz ze wzrostem temperatury, a wzrost rezystancji pętli DC prowadzi również do wzrostu strat wtrąceniowych, zmniejszając tym samym najgorszą wartość marginesu.

Najgorszy margines strat odbiciowych również zmniejszył się o 1dB. Najgorsze wartości marginesu współczynnika przesłuchu na dalekim końcu (EFEXT) i złożonego współczynnika przesłuchu na dalekim końcu (CEFEXT) wzrosły o 1dB. Jest to związane ze wzrostem strat wtrąceniowych: większe straty wtrąceniowe powodują tłumienie zarówno sygnału, jak i szumu. Jednak sam szum ma niski poziom, a po stłumieniu przez straty wtrąceniowe, zmiana jego poziomu jest większa niż sygnału. Dlatego zarówno EFEXT, jak i CEFEXT wzrosły.

Jednak najgorszy margines współczynnika tłumienia do przesłuchu (ACR) pozostaje zasadniczo niezmieniony. Dzieje się tak, ponieważ ACR jest stosunkiem sygnału do przesłuchu bliskiego końca (NEXT), i jak wiemy z raportu z testów, najgorsza wartość marginesu NEXT pozostaje zasadniczo niezmieniona, podczas gdy zmiana strat wtrąceniowych ma na to niewielki wpływ. Stąd najgorszy margines ACR pozostaje prawie niezmieniony.

Z powyższych wyników testów możemy wywnioskować, że: W środowisku niskotemperaturowym -20℃, wydajność transmisji zwykłych kabli sieciowych jest lepsza niż w temperaturze 20℃. Jednak podczas korzystania z kabli sieciowych powinniśmy skupić się nie tylko na wydajności transmisji kabli, ale także zwrócić uwagę na właściwości fizyczne materiałów kabli, takie jak żywotność PE/PVC. Środowiska niskotemperaturowe mogą pogorszyć żywotność tych materiałów.